ترجمه رسمی و زبان حقوقی

ترجمه رسمی و سیاق زبان حقوقی

ترجمه رسمی و زبان حقوقی اگر زبان حقوقی را یک سیاق در نظر بگیریم، نخست زنجیره ای از کاربرد رسمی معمولی تا گونه های بسیار پیچیده ای را در بر می گیرد که به طور قابل توجه از کاربرد رسمی معمول متفاوت است. دوم آنکه، اگر چه سیاق حقوقی از دیگر کاربردهای زبان متفاوت است، ولی سیاق های مختلف به طور کامل مجزا نیستند. علاوه بر این، هسته متداولی وجود دارد که نه به خاطر نیاز، بلکه در میان تمامی سیاق ها با هم و با وجود گوناگونی ها در هر کدام از سیاق ها در حال بسط یافتن است. بر طبق نظر اینگرام و ویلی:

یک سیاق هدف ویژه زبانی ویژه همچون زبان مورد استفاده در متون خاص نیست، بلکه برای اهداف ویژه، با مشخصات متعدد و به طور بالقوه قابل شناسایی هستند و به طور مکرر کم و زیاد در هر موقعیتی پدیدار می گردند و سیاق را به عنوان زیر مجموعه ای از سیستم زبان با توجه به تکرار رخداد قواعد نحوی، واژگانی، معنایی، کاربردی، ارتباطی و دیگر مشخصه ها متمایز می کند.

اگر چنین دیدگاهی مقبول بیفتد، پس زبان باید به عنوان « اصولی روش دار که به نیاز های موقعیتی پاسخ می دهد » یا اشکال زمانی مختلف که کم و بیش به طور مکرر در موقعیت های مختلف رخ می دهد در نظر گرفته شود و سیاق ها « بیان های مختلفی از سیستمی کلی » هستند. در راستای هدفمان، این بدین معناست که سیاق حقوقی در ترجمه رسمی، مشخصه های متداولی را با زبان معمولی سهیم است. بنابراین، ممکن است شخصی این گونه بگوید که رابطه بین زبان حقوقی به عنوان سیاق هدفی خاص و بقیه زبان، رابطه جزء به کل است، جزئی که در آن مشخصه های عمومی زبان حتی در بسامدهای متفاوت وقوع، رخ دهند.

سیاق تنوع زبانی بر حسب کاربرد آن است:

سیاق یعنی « آنچه اکنون درباره اش سخن می گویید، به کاری شما انجام می دهید و به ماهیت فعالیتی که زبان در آن کاربرد دارد بستگی دارد » و « بازتاب طبقه اجتماعی انواع فعالیت های اجتماعی است ». سیاق، تنوع کاربردی زبان است و دسته ای مفهومی، مرتبط با گروه های ویژگی های زبان شناسی با مشخصه های موقعیتی تکرار شونده است . این امر تنوعی از کاربرد زبان است. سیاق مشتمل بر مجموعه ای بی پایان از گونه های خاص زبان حوزه های اشتعال مثل زبان مذهب، زبان حقوقی و زبان پزشکی می باشد. به علاوه، سیاق ها با توجه به معنایشان، با یکدیگر فرق دارند و بنابراین از لحاظ لغات نیز متفاوت اند و معنا و ساختار گرامری متفاوتی دارند. بنابراین نشانگرهای اولیه سیاق، واژگان هستند مثل اصطلاحات فنی و دوم اصطلاحات ساختاری، مانند کاربرد ویژه مشخصه های گرامری هستند.

به طور کل، ممکن است بگوییم که زبان حقوقی به عنوان سیاق، تنوع کاربرد زبان از ماهیت فنی آن است. این مسله بخشی از هسته معمول زبان کلی است، ولیکن با زبان متداول یکسان نیست. دیگر مشخصه های واژگانی، نحوی، متنی و عملی وجود دارند که در زبان حقوقی به عنوان زبانی فنی منحصر به فردند.

(برگرفته از کتاب Translating Law-Deborah Cao صفحات ۲۲ و ۲۳)

در تلگرام نیز ما را دنبال کنید

جهت سفارش ترجمه رسمی اینجا کلیک کنید