ترجمه رسمی و زبان قانون

ترجمه حقوقی و زبان قانون

زبان ذاتا مبهم است. این ماهیت زبان شناسی اغلب مشخص و درک نمی گردد. مردم اغلب تصوری دلخواه از زبان و نیز ترجمه رسمی و زبان قانون دارند و آن را امری جامع، مشخص، دقیق و متحدالکلمه می دانند. همان طور که اغلب نقل شده است، مردم تمایل به این دارند این طور تصور کنند که هر چیزی که قابل گفتن است، می تواند به وضوح گفته شود و هر چیزی که قابل فکر کردن است، می توانند به وضوح به آن فکر شود شاید نه! در کاربرد واقعی، زبان با چنین تصور دلخواهی فاصله دارد. علاوه بر این و به طور مهم جهان و رفتار انسان ذاتا نامشخص و مبهم اند و شامل قانون هستند.

ابهام، نامشخصی، عمومیت و دیگر مشخصه هایی از این قبیل، همان طور که فراگیرند به همان میزان مهم هستند. این ها کاستی های کاربرد زبان یا نقص در سیستم زبان طبیعی و « اشکال متداول آسیب شناسی زبانی » نیستند. عدم قطعیت زبان شناسی را نباید به عنوان مانعی برطرف شدنی در ارتباط اهمیت داد، زیرا زبان شناسی و استراتژیهای عملی اغلب اگر چه نه همیشه، بر چنین موانعی غلبه می کنند تا به ارتباطی موثر و موفق دست یابند.

در ارتباط با قانون، زبان مورد استفاده در قانون و دیگر بخش ها از جمله ترجمه رسمی، با نامعلومی یا « بافت آزاد »، همان طور که هارت (۱۹۹۴ /۱۹۶۱) آن را این گونه می نامد، « با هسته ی معنی معین » و « سایه روشنی از عدم قطعیت » توصیف شده اند. زبان حقوقی انگلیسی پر است از اصطلاحات نامشخص و مبهم. اصطلاحات حقوق انگلیسی همچون « بیطرفانه و معقول » و « فرآیند ناشی از حقوق » مبهم و پیچیده اند. پس اصطلاحاتی انتزاعی مثل « عدالت »، « تلاش به حق » و « تلاش های معقول » نیز این گونه اند. همان طور که قبلا گفته شد عدم قطعیت زبان شناسی امری ذاتی در زبان است و رفع نمی شود، بنابراین از سیستم حقوقی غیر قابل رفع است.

                          ترجمه رسمی

زبان حقوقی و زبانشناسی

با این حال، قانون و ترجمه حقوقی نیازمند دقت و صراحت است، ابهام و نادرستی به هر نحوی امکان دارد به  مخالفت ختم شوند. ابهام در زبان از « سایه روشن عدم قطعیت » ناشی می شود و اغلب موضوع مباحث حقوقی و جدال هاست. همان طور که شاوئر ( xi : 1993 ) می گوید، از سیستم های حقوقی انتظار می رود مباحثی را حل کنند که گاهی اوقات به دلیل نامعلومی زبان به وجود می آیند. همچنین، در ترجمه رسمی و زبان قانون بحث زبانشناسی بسیار گسترده بوده چنانکه نیاز به توضیحی مفصل دارد.

عدم قطعیت زبان شناسی، چه نامعلومی باشد، چه عمومیت یا ابهام، شامل عدم قطعیت درون زبانی هستند که یعنی عدم قطعیت موجود در زبان و عدم قطعیت بین زبانی یعنی عدم قطعیتی که در مقایسه دو زبان یا ترجمه زبانی به زبانی دیگر، بوجود می آید. در چنین مواردی کلمات، عبارات و جملات موجود در یک زبان هم ممکن است متغیر باشد یا نباشد، اما ابهام اضافی یا دیگر عدم قطعیت ممکن است در طی در نظر گیری دو زبان بوجود آیند. در نتیجه ممکن است پیچیدگی های بیشتری پدیدار گردد. حوزه های قضایی دو زبانه و چند زبانه کانادا و اتحادیه اروپا، مورد قانونی مناسبی در این رابطه در نظر گرفته است.

(برگرفته از کتاب Translating Law-Deborah Cao صفحات ۱۹ و ۲۰)

در تلگرام نیز ما را دنبال کنید

جهت سفارش ترجمه رسمی اینجا کلیک کنید